Kemik osteomu iyi huylu, asla kötü huylu ve çevre dokulara yayılmayan bir kemik dokusu tümörüdür. Osteomalar yavaş gelişir, çoğu durumda bekardır (Gardner hastalığı hariç, birçok kafatası kemiği lezyonu görülür).
Özellikle kemiklerin dış yüzeyinde lokalize olan osteomalar daha çok tibial, femoral, fibular, radial, humerus üzerinde oluşur. Ayrıca sıklıkla osteomalar, kafatasının kemiklerinde (oksipital, parietal, frontal), paranazal sinüslerin duvarlarında, çenelerde bulunur. Bazen osteomalar omurga kolonunu etkiler.
Kemiğin osteoma nedenleri
Bu patolojinin gelişmesinin kesin nedenleri bilinmemektedir, ancak bir dizi predispozan faktör vardır:
- kalıtım;
- travma;
- gut ;
- frengi;
- romatizma.
Osteomanın sınıflandırılması
Yapısına göre, aşağıdaki türler osteome ile ayırt edilir:
- Katı (plaka şeklinde düzenlenmiş yoğun bir maddeden oluşur);
- süngerimsi (gözenekli süngerimsi bir maddeden oluşur);
- Beyin şeklinde (kemik iliği ile dolu boşluklar içerir).
Kemik osteomu belirtileri
Bu lezyonun klinik bulguları lokalizasyon alanına bağlıdır.
Kranial kemiklerin dış tarafında yer alan osteomalar ağrısızdır ve cildin altında problanabilen yoğun hareketsiz formasyonları temsil eder. Osteoma kafatasının içinde ise, aşağıdaki belirtiler görünebilir:
- baş ağrısı;
- hafıza ve dikkat bozukluğu;
- intrakraniyal basınç artışı.
Paranazal sinüslerde bulunan osteomalar bu semptomları verebilir:
- göz kapağının ihmal edilmesi;
- göz küresinin şişmesi;
- farklı öğrenci büyüklüğü;
- gözlerdeki çift görme;
- görmenin bozulması;
- nefes almada zorluk.
Uzuvların kemiklerinde lokalize olan osteomalar, etkilenen bölgede ağrıya neden olur ve kas ağrısını anımsatır.
Kemik osteomasının tanı ve tedavisi
Osteomalar X-ışını muayenesi veya bilgisayarlı tomografi ile konur. Bu oluşumlar asemptomatik gelişirse, tedavi edilmezse, sadece sürekli tıbbi gözetim gereklidir. Diğer durumlarda, tümörü ve kemik dokusunun etrafındaki küçük bir kısmı çıkarmak için cerrahi tedavi uygulanır. Ameliyat sonrası tümörün yeniden ortaya çıkması çok nadirdir.