Felsefede fenomenoloji

“Kendilerine geri dön!” - bu fenomenolojinin kurucusu olan Husserl'in bu ifadesiyle, bu eğilimin 20. yüzyılın felsefesinde başladığıdır. Bu öğretinin ana görevi, birincil deneyime, bilincin "aşkın benlik" (her bir kişiliğin içsel özü) olarak anlaşılması gerektiğidir.

Kişilik gelişim fenomolojisi

Çocukluktan beri, öz-bilinç insanda ortaya çıkmış ve oluşmuştur. Aynı zamanda, kendisiyle ilgili ilk izlenimler atılmıştır. Kişilik gelişim fenomenologları, her bireyin topluma kazandırılması ve toplumla etkileşimi nedeniyle toplumsal bir nitelik olarak düşünmektedir.

Kişisel gelişimin ilk aşamalarında, bir kişi ailesinden etkilenir ve ebeveynlerin davranışları, çocuğun etrafındaki dünyaya karşı tutumunu belirler.

Sosyalleşme süreci çocuklukta ve ergenlikte aktif olarak yer almaktadır. Dolayısıyla, yetişkin bir insanın sosyalleşmesi, her şeyden önce, görünüşündeki değişimlerle, belirli becerilere hakim olmaya odaklanır ve çocuklarda, değişen değerlerde ve kendi davranışlarını motive etmeyi amaçlamaktadır.

Duyguların fenomenolojisi

Başka bir deyişle, duygusal deneyimleri incelemek için bir yöntem olarak adlandırılır. Duygular , tüm insan büyüme dönemleri boyunca değişkenlik gösterir, belirli olaylardan etkilenir, koşullar, sayısız nedene bağlıdır. Her insanın doğasında bulunan duygusal deneyim ona kendi iç "I" hissini verir.

Duyguların fenomenolojisini şu şekilde inceler: Woodworth, Boyko, Shlosberag, Wundt ve ayrıca duyguların neden olduğu fizyolojik reaksiyonları ölçen bir cihaz.

Aşk fenomolojisi

Philia, eros, agape ve storge gibi aşk çeşitleri vardır. Bu duygunun en yüksek gerçek dışavurumu olan kurban aşktır. Doğru, sevgi iki türden biridir: Biri duyuların doluluğu içinde kendini gösterir, ilham ve canlılığın kaynağına işaret eder, ikinci tür ise kendini doğallık, merak ve yetenek yeteneğinde gösterir.

Bilinç olgusu

Fenomenoloji için, bilincin ana özellikleri şunlardır:

  1. Bilinç, sonsuz bir deneyim akışıdır.
  2. Sürekli bir bilinç akışı, doğada yekpare olan kısımlardan oluşur.
  3. Nesnelere odaklanarak karakterizedir.
  4. Bu deneyimlerin ana yapıları no ve noesis'tir.
  5. Bilinç, oluşumlarının çok yönlü olarak araştırılmalıdır (örneğin, bilincin, ahlaki değerlendirmenin yapılması vb.).